Świadomy wybór odpowiedniego protokołu odczytu poczty z oferty POP3 i IMAP jest bardzo ważny ze względu na różne właściwości i funkcjonalność dostosowaną do dwóch różnych modeli pracy.
Świadomy wybór odpowiedniego protokołu odczytu poczty z oferty POP3 i IMAP jest bardzo ważny ze względu na różne właściwości i funkcjonalność dostosowaną do dwóch różnych modeli pracy.
POP3 (Post Office Protocol 3) był przeznaczony do użytku w trybie offline.
Po połączeniu się z serwerem cała nieprzeczytana korespondencja wraz z załącznikami jest przenoszona ze skrzynki pocztowej na serwerze do folderu na komputerze lokalnym.
Otrzymane listy są następnie oznaczane jako przeczytane i pozostawiane na serwerze lub (domyślnie) usuwane, w zależności od ustawienia programu pocztowego.
Po zakończeniu tych operacji można czytać wiadomości i przygotowywać odpowiedzi lokalnie, bez konieczności utrzymywania połączenia z Internetem.
Kolejne połączenie jest wymagane tylko do wysyłania zredagowanych odpowiedzi i w razie potrzeby do wyszukiwania nowych listów. Ten tryb pracy był niewątpliwie zaletą przy korzystaniu z łącza internetowego, którego koszt jest zależny od czasu spędzonego w sieci.
Takie rozwiązanie było preferowane w czasach dostępu do internetu za pośrednictwem modemów i wdzwanianych numerów dostępowych.
Niestety, ze względu na swoją prostotę protokół POP3 ma również istotne wady, na przykład nie jest łatwo zarządzać skrzynką pocztową z wielu komputerów. Jeśli zgodnie z domyślnymi ustawieniami przeczytana wiadomość e-mail zostanie usunięta z serwera, na każdym z komputerów zostanie zapisana tylko część korespondencji, a wiadomości odczytane na jednym z nich nie będą widoczne na drugim.
Inną wadą jest to, że gdy otrzymasz bardzo dużo wiadomości, program pocztowy będzie pobierał wszystkie nieodebrane wiadomości i przenosił je na na komputer lokalny, co może zająć dużo czasu.
W takiej sytuacji nawet zerwanie połączenia nie pomaga, ponieważ po przywróceniu połączenia proces przesyłania rozpoczyna się od początku.
Protokół POP3 nie jest też odporny na awarię naszego lokalnego komputera.
Uszkodzony dysk lub awaria systemu, skutkuje brakiem dostępu do wiadomości.
IMAP (Internet Message Access Protocol) działa w zupełnie inny sposób.
Wszystkie wiadomości e-mail są przechowywane na serwerze w skrzynce pocztowej oraz w dodatkowych folderach e-mail.
Po połączeniu z serwerem na komputer lokalny przesyłane są tylko nagłówki wiadomości. Przesłanie treści i załączników następuje dopiero po otwarciu konkretnej wiadomości lub po synchronizacji nagłówków, co pozwala na usuwanie i filtrowanie korespondencji bez pobierania jej z serwera.
Ten rodzaj przetwarzania wiadomości e-mail doskonale nadaje się do pracy na wielu komputerach czy urządzeniach mobilnych, ponieważ na każdym z nich widzimy tę samą zawartość skrzynki pocztowej.
Wadą protokołu IMAP jest jednak konieczność zabezpieczenia miejsca na serwerze do przechowywania wszystkich wiadomości e-mail danego konta.
W Polsce od 2001 roku pojawiła się usługa stałego dostępu do internetu, a od 2004 roku Neostrada. W tym okresie pojawiły się także sieci osiedlowe umożliwiające stały dostęp do internetu.
Od tego momentu protokół IMAP zyskał ogromną popularność wypierając protokół POP3